797 dagen

Dag Bloggers,

We zijn verhuisd. Dat kan ik nu wel met 100 % zekerheid zeggen. Eindelijk... Het heeft bloed, zweet en tranen gekost en soms mag je de dingen echt wel letterlijk nemen. Hoewel, hoeveel moeite en inspanning het heeft gekost, hoe snel je dat vergeet wanneer de verhuis eindelijk daar is. Want driemaal in 4 regels... "Eindelijk" is echt wel het meest gebruikte woord.

Verhuizen doe je nooit onopgemerkt en wij deden het op, jawel, 1 april 2015. Het is nu éénmaal een belangrijke datum, de start van een nieuw hoofdstuk. En voor wie dacht dat wij in een zwart gat zouden vallen. Niet is minder waar. Wanneer je beneden de dubbele deur opent, zal iedereen opmerken dat daar nog heel wat werk ligt te wachten. Eigenlijk, eerlijk gezegd, dat schrikt ons niet af.

We werden gewaarschuwd dat eens je verhuist bent, de verbouwing zal stilvallen. Uiteraard zijn ook wij even op adem gekomen, maar eerlijk gezegd, ons huis is steeds in beweging geweest. Het heeft nooit echt stilgelegen. Een spiegel plaatsen, verlichting installeren, jaloezieën monteren, handenwasser bevestigen, ... De kleinere afwerking kreeg voorrang op het grote werk. Echter, mijn ervaring is dat die afwerking meer ( nog meer ) tijd, precisie, frustratie en energie vraagt dan dat grote werk. De lat van nauwkeurigheid ligt dan net iets hoger... Het kan natuurlijk ook aan mezelf liggen.

Het gereedschap, de gyproc, de stenen en het zand hebben plaats gemaakt voor sfeer, huiselijkheid en vooral gezelligheid. Enkele weken geleden kregen wij er een nieuwe bewoner bij. "Lou", onze kat, heeft weinig moeite moeten doen om onze harten te stelen. We waren meteen, en vooral Britt, verkocht. Een teken dat we ons echt settelen.

Als we terugkijken naar de weken, maanden voor de verhuis, beseffen we des te meer dat dit veel, heel veel, energie heeft gevraagd. Want hoe gaat dat dan? Eens je beseft dat het einde in zicht is, wil je dit zo snel mogelijk bereiken. Je schakelt nogmaals een versnelling hoger, hoewel je goed beseft dat dit eigenlijk niet meer gaat. Achteraf voel je dan de decompressie, maar het resultaat, het gevoel van "eindelijk" compenseert dit voldoende.

En intussen zijn we weeral enkele weken, maanden verder. Eens op adem gekomen zijn we opnieuw van start gegaan met onze verbouwing. Zo hebben we de voortuin, met de hand weliswaar, verder uitgegraven. Er werden borders gezet en stabilisé voorzien zodat we op korte termijn de oude, betonnen klinkers opnieuw kunnen plaatsen. De opbouw is als volgt: gele zand-stabilisé (10cm onder de pad en 15cm onder de parking)-kalksteen/pouché (4cm)-klinker. We kiezen er bewust voor om onze klinker niet rechtstreeks in de stabilisé te leggen. Als we op termijn van klinker willen veranderen, kunnen we de oude makkelijk verwijderen. Ons rest nog om de oude klinkers schoon te maken en richting onze voortuin te brengen zodat we ze kunnen leggen.

In onze achterbouw werd eveneens nog hard gewerkt. Er werd ongeveer 10 cm pur gespoten op de betonplaat en enkele dagen later werd deze ruimte volledig voorzien van de nodige chape. Intussen hebben we eveneens de keuken en de vloer gekozen. Voor de eetruimte, berging en WC kozen we voor steentapijt. Voor de keuken werd beslist om een oude mozaïekvloer te kuisen en opnieuw te leggen. Het had natuurlijk ook gemakkelijker gekund, maar zoals je weet en hebt gelezen, wij kiezen meestal niet voor de makkelijkste oplossing.

Wat die keuken betreft, geloof het of niet, het heeft bij ons bijna 2 jaar geduurd vooraleer we echt wisten wat we nu eigenlijk wilde. Een proces van 2 jaar, waarbij goede ideeën werden behouden en slechte verwijderd. Het resultaat mag er zijn! We hebben meer en meer het gevoel dat tijdens een verbouwing elke keuze zijn moment krijgt om te maken.

In afwachting van de keuken, vloer en verdere afwerking zijn wij inmiddels begonnen met het hangen van de metal studs voor het plafond. Net voordat het bouwverlof start, heeft een bouwfirma nog heel wat materiaal geleverd. Wij weten dus wel wat te doen de komende weken: plafonds hangen, voorzetwanden zetten, gyproc plaatsen, voegen dicht smeren, ... Overwegend een herhaling van datgene wat we op het 1e verdiep hebben gedaan. We weten dus waarvoor we staan.

Het is wat leven op 3 snelheden... Een eerst verdieping die voor 95 procent klaar is, een gelijkvloers die voor 50 procent klaar is en een tweede verdieping waar we nog niet te veel aan denken. Maar laat ons eerlijk zijn, op die manier voelt het prima aan.

We blijven, nog even, doorgaan. Het gevoel voor en na verhuis is immens. Daar moet ik hopelijk niemand van overtuiging. En de manier waarop we nu verbouwen en vooral het tempo is dat ook. Hoewel, het gaat nog altijd vooruit!

Oja, dankjewel voor de fijne reacties van mensen die onze blog met veel aandachtig lezen.

En wees gerust... We doen nog even door!

Groetjes en tot snel!

Britt en Maarten